بارفیکس استریکت (Strict Pull-Up) یکی از حرکات پایهای و مؤثر در تمرینات با استفاده از وزن بدن (Bodyweight Training) است که تمرکز اصلی آن بر تقویت عضلات بالاتنه، به ویژه عضلات پشت، بازوها و شانه هاست.
برخلاف بارفیکس کیپینگ یا بارفیکس پروانهای که معمولاً در کراس فیت دیده میشوند و با کمک گرفتن از حرکت بدن انجام میشوند، بارفیکس استریکت با فرم کنترل شده و بدون هرگونه تاب دادن یا جهش اجرا میشود. این حرکت معیار مهمی برای سنجش قدرت نسبی بالاتنه است و در بسیاری از رشته های ورزشی، نظامی و تمرینات عملکردی جایگاه ویژهای دارد. توانایی اجرای صحیح بارفیکس استریکت نشان دهندهی ترکیبی از قدرت، پایداری و کنترل بدنی است.
تفاوت بارفیکس استریکت با بارفیکس کیپ چیست؟
در بارفیکس استریکت حرکت بدون نوسان و کاملاً کنترل شده است، ولی در بارفیکس کیپ از حرکت بدن برای کمک استفاده میشود.
چند بار در هفته میتوان بارفیکس استریکت انجام داد؟
۲ تا ۳ بار در هفته با رعایت زمان ریکاوری برای عضلات مناسب است و تاثیر حداکثری خود را بر عضلات اعمال میکند.
حرکت بارفیکس استریکت
حرکت بارفیکس استریکت (Strict Pull Up) یک تمرین کلاسیک و مؤثر برای تقویت عضلات بالاتنه است که با استفاده از وزن بدن انجام میشود و تاثیر بسیار زیادی در رشد و افزایش قدرت عضلات درگیر در این حرکت دارد. در این نوع بارفیکس، حرکت کاملاً کنترل شده و بدون هرگونه تکان اضافی یا کمک از تاب خوردن بدن انجام میگیرد. هدف اصلی در بارفیکس استریکت، افزایش قدرت عضلات کمر، بازوها، شانه ها و حتی عضلات مرکزی (core) است.
پیشنهاد میشود از مطلب حرکت leg raises نیز بازدید کنید.
نحوه اجرای صحیح بارفیکس استریکت
برای اجرای صحیح بارفیکس استریکت، میله را به اندازه عرض شانه گرفته، آویزان شوید و بدن را در حالت «هالوبادی» نگه دارید (شکم منقبض، پاها جلو و کنار هم)و تا حد امکان سعی کنید این حالت را حفظ کرده و تعادل را برهم نزنید. شانه ها را پایین و عقب نگه داشته و بدون تاب دادن، با درگیری عضلات پشت و بازوها خود را بالا بکشید تا چانه از میله عبور کند و فشار بر عضلات وارد شود. سپس با کنترل و آهسته بدن را پایین بیاورید تا دست ها کاملاً کشیده شوند. از نوسان جلوگیری کرده، فرم بدن را حفظ کنید و روی اجرای آرام و کنترل شده تمرکز داشته باشید.
در ادامه، مراحل گام به گام اجرای صحیح این حرکت را میخوانید:
مراحل اجرای صحیح بارفیکس استریکت
-
گرفتن میله:
-
دست ها را به اندازه عرض شانه یا کمی بیشتر باز کنید.
-
کف دست ها رو به جلو (پشت دست به سمت صورت) باشد. (گرِیپ معمولی)
-
انگشت شست میتواند دور میله بپیچد یا نه (بسته به راحتی و سطح مهارت).
-
-
وضعیت شروع:
-
از بارفیکس آویزان شوید.
-
شانه ها را به سمت پایین و عقب بکشید (فعال سازی عضلات پشت).
-
بدن کاملاً کشیده و در وضعیت «هالوبادی» (hollow body) باشد:
-
شکم منقبض
-
پاها کنار هم و کمی جلو آمده
-
زانوها صاف یا کمی خم
-
بدن در یک خط مستقیم بدون تاب خوردن
-
-
-
حرکت به بالا (فاز کانسنتریک):
-
شروع به کشیدن بدن به سمت بالا با استفاده از عضلات پشت (خصوصاً لاتیسیموس دورسی) و بازوها.
-
آرنج ها را به سمت پایین و عقب بکشید.
-
بالا بروید تا چانه از میله عبور کند بدون تاب دادن یا کمک گرفتن از پا.
-
-
کنترل در بالا:
-
مکث کوتاهی داشته باشید و مطمئن شوید چانه بالای میله است.
-
-
حرکت به پایین (فاز اکسنتریک):
-
به آرامی بدن را پایین بیاورید، تا جایی که دست ها کاملاً کشیده شوند.
-
کنترل را حفظ کنید، از افتادن ناگهانی بپرهیزید.
-
نکات مهم و اصلاحی:
-
نفس گیری: قبل از شروع حرکت نفس بگیرید و هنگام بالا رفتن نفس را نگه دارید، سپس در پایین رها کنید.
-
بدون تاب خوردن: بارفیکس استریکت یعنی بدون تقلب یا نوسان بدن (برخلاف کیپینگ یا باترفلای).
-
درگیری عضلات میانتنه: عضلات شکم و گلوت باید فعال باشند.
-
تمرکز بر فرم: کیفیت مهمتر از تعداد تکرار است.
پیشنهاد میشود برای آسان تر شدن حرکات ورزشی از لوازم ورزشی هم استفاده کنید.